@@@وطنم جزین@@@

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد

شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

آقا بیا تا با ظهور چشمهایت

این چشمهای ما کمی تقوا بگیرد

آقا بیا تا این شکسته کشتی ما

آرام راه ساحل دریا بگیرد

آقا بیا ، تا کی دو چشم انتظارم

شبهای جمعه تا سحر احیا بگیرد

پایین بیا ، خورشید پشت ابر غیبت

تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد

آقا خلاصه یک نفر باید بیاید

تا انتقام دست زهرا را بگیرد

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

ما منتظریم از سفر، برگردی

یکروز شبیه رهگذر برگردی

با کاسه ی آب و مجمری از اسپند

ما آمده ایم پشت در، برگردی

وقتی سر شب که رفتنت را دیدیم

گفتیم نمی شود سحر، برگردی؟؟

ما منتظر تو ایم آقا، نکند

یک جمعه غروب بی خبر برگردی

من گوشه نشین کوچه ی برگشتــم

ای کاش که از همین گذر برگردی

پرواز نمی کنیم از اینجا، باید

در فصل نبود بال و پر برگردی

وقتش نرسیده است ای مرد ظهور

با سیصدوسیزده نفر، برگردی؟